---

---

Kiedy dotykam papier podczas przerzucania kartek czwartego numeru w nowym magazynie „W Kratkę”, przypominam sobie z jaką dumą trzymałyśmy w dłoniach pierwszy numer. Jak każdą wzruszył jej artykuł, który wydawałoby się, że zna na pamięć.

Pamiętam też, że żadna nie ośmieliła się tego nazwać magazynem, mówiłyśmy standardowo — „gazetka więzienna”.

Większość więzień — choć głównie męskich, posiada własna gazetkę z wybranymi tematami i indywidualną oprawą. Jednak to do naszego nieregularnika zajrzeli wspaniali artyści. Narzędziami własnych zdolności połączyli nasz świat ze światem ich pasji.  Dotykając odpowiednim kolorem historii osadzonej, malowali tak naprawdę od nowa życie ludzkie. Obrazem, podkreślali kształt artykułów, zaciekawiając Was, zachęcając do dalszej pracy nas.

Pisanie w takim miejscu to codzienność. List, to podstawowy łącznik z najbliższymi. Jednak pisanie dla i do Was, w dodatku z więzienia — to wyzwanie! Ale nie tylko. Dla mnie to prawda, choć ocenzurowana, z którą na Wasze zaproszenie przychodzimy. I nawet gdy nas krytykujecie i chcecie takich jak ja wyeliminować, to dzieje się to po coś.

Gdzieś pojawi się ulga, gdzieś zastanowienie „na groma to komentować?”, ale ZAWSZE budzą się emocje.

„W Kratkę” jest specyficznym magazynem — i tu mi musicie przyznać rację!!! Nasze myśli, przemyślenia, tęsknoty, zrozumienia się pozytywnym aspektem odbywania kary. Czerpiemy lekcje, którymi chcemy się w swoich tekstach z Wami dzielić. Nasz ból, ma być też przestrogą przed więzieniem, ale nasz oddech jest obwodem też na życie.

Tym razem nie dostaliśmy dofinansowania z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a chcemy dalej istnieć w postaci również papierowej.

Potrzebujemy pomocy!

Potrzebujemy wsparcia finansowego!

Wesprzyj nas, wpłacając online: https://platnosci.ngo.pl/c/1991/ lub przelewem na konto Fundacji: 28 1600 1462 1821 2325 1000 0001.

Pozwól nam wierzyć, że idziemy w dobrą stronę! Stań się mini-sterem Kultury.

Dziękuję, Pełnoletnia