Dotarłam.

Stacja kolejowa Warszawa-Grochów.

Dziwne miejsce. Szyny i pociąg są wszystko wydaje się być w porządku. Tylko czemu się tak denerwuję? Idę z bagażem.  Przy wejściu miły człowiek prosi mnie o bilet. Grymasi, że tak późno zgłosiłam się – przecież pociąg niedługo odjedzie… sprawdza mi bagaże. Po co? Może ustawa jakaś weszła? Penie antyterrorystyczna! Cholera – zabrał mi żel do kąpieli i szampon!!! Mówi, że dostanę inne. OK. Może fajniejsze – liczę na firmowe pamiątki z podróży 🙂

Zapakowałam niezbędne ubranie, trochę kosmetyków – przecież tak do końca nie wiem co mi w tej podróży będzie potrzebne. Ale ten peron? Jeden, krótki, wąski PERONKA.

Wchodzę do pociągu. Z sympatyczną Panią Konduktorką szukamy wolnego miejsca. O! Sleeping tu jest! Każdy przedział to kilkuosobowa, słodka kuszetka. Łóżeczka są piętrowe, trochę wąskie, ale pościelone. Kocyki nie najpiękniejsze, ale na krótką podróż wystarczy. Ręczniki z przemyślanym logo: AŚ-ZK. Mhm… jakiś nowy przewoźnik?!? Na razie nie przychodzi mi nic do głowy… nie znam. Wchodzę do przedziału. Dziwne!!! Same kobiety!!! Siedzą i każda na swoim łóżku. Trochę to wygląda jakby na pryczach siedziały w jakimś Areszcie Śledczym albo Zakładzie Karnym, albo innym więzieniu…

Zagaduję współpasażerki… Dialogu na razie nie ma… Nie chcą gadać… Ruszamy! Pociąg się toczy jak „żółw ociężale” …

Pani Em

Tytułem wyjaśnienia PERONKA – korytarz więzienny wzdłuż którego znajdują się cele i więzienne pomieszczenia socjalne.

Projekt “Okno na świat” „Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych”

Forum Służby Więziennej objęło patronatem medialnym blog ewkratke.pl