Moim wspomnieniem, które utkwiło mi w głowie, jest pierwsze widzenie z moimi rodzicami. Jak bardzo było widać, jak przeżywają i jak bardzo ich zawiodłem. Ciężko było mi się odezwać, żeby nie zranić ich jeszcze bardziej. Dałem radę nie uronić ani łzy. Widzenie nie przebiegło tak, jakbym chciał.

Dziadek

♦♦♦

Najwspanialszym moim wspomnieniem są narodziny mojego Syna. Piękne w tym wszystkim jest to, że zaraz po narodzinach, gdy przyjechałem do szpitala zachwycałem się czyimś dzieckiem. Po prostu się pomyliłem, zanim położna wskazała mi właściwe dziecko.

Blog

♦♦♦

Moje wspomnienia z ZK są mianowicie takie (w formie listy wspomnień):

– gdy pierwszy raz trafiłem do Aresztu Śledczego to wszystko było inaczej niż jest teraz, a mianowicie było można mieć xboxy, bum boxy, garnki itp. To było bardzo miłe przez parę lat wstecz.

Teraz jest źle, bo telefony są raz w tygodniu, a każda osoba, by chciała móc dzwonić do swoich rodzin codziennie. A tym bardziej do córki. Naprawdę to mocno boli, gdy się słyszy od córki ,,czemu tato nie dzwoni?”, ciężko wytłumaczyć że w ZK mają nas wyłącznie za numerki. Bo warunki diametralnie ciężkie się zrobiły przez ostatnie 4 lata: a powinny być unijne jak w innych krajach. Wiecznie nie jest tak, jak powinno.

Dawido

♦♦♦

Pożegnanie

Moim głównym wspomnieniem, jest śmierć mojej mamy, która umarła na raka mózgu. Jestem na siebie bardzo zły, że nie mogłem być przy boku mamy, kiedy konała. Nie było mnie w jej ostatnich chwilach życia, mimo że mnie potrzebowała w tej bardzo trudnej chwili – tragedii. Są to wspomnienia, z którymi nie mogę się pogodzić.

Rafałek

♦♦♦

Opuściłem zakład karny i czułem się bardzo fajnie, bo mogłem wrócić do rodziny. Córeczka ma na imię Justyna. W 2015 roku wyszedłem na wolność i byłem dobrym człowiekiem i podjąłem legalną pracę i moja rodzina była z tego zadowolona. Przyszłość jawiła się w jasnych kolorach.

Jacek

♦♦♦

Poszedłem na przepustkę (2022 r.) na widzenie z córeczką, której nie widziałem 3 miesiące. Córka ma na imię Daria. Jest to dla mnie wspomnienie wspaniałe, bo nie ma nic lepszego niż możliwość przebywania z własnym dzieckiem. W dniu kiedy ją zobaczyłem miała na sobie zieloną sukienkę.

Krzysiek

♦♦♦

Miłe wspomnienie: w trakcie terapii w ZK w Brzegu, gdzie Rada Terapeutyczna była bardzo pomocna i dała mi szanse na lepsze życie w społeczeństwie. Warunki na terapii były unijne i po jej skończeniu za dobre sprawowanie dostałem możliwość na przedterminowe zwolnienie.

Dawido

♦♦♦

Podczas miłego pobytu w Areszcie Śledczym – Łowicz, otrzymał kolega miłą wiadomość o ciąży swojej narzeczonej, po czym został mu uchylony areszt i mógł razem ze swoją ukochaną cieszyć się szczęściem, być u jej boku i wspierać ją.

Rafałek

---

Wesprzyj działania w więzieniach Fundacji Dom Kultury wpłacając 25 zł przelewem na konto Fundacji: BNP Paribas Bank Polska S.A. 28 1600 1462 1821 2325 1000 0001