– chodzenia na zakupy i spacery samemu

– chodzenia do kina, teatru i na imprezy, kiedy tylko człowiek chce

– móc sobie kupić coś na co się ma ochotę w danym momencie w granicach budżetu

– móc wybrać sobie pracę, móc zarabiać na własne utrzymanie

– wszechobecny dostęp do Internetu za nieduże opłaty miesięczne

– że zawsze mogłam się spotkać z rodzicami i z nimi przebywać, a nawet przenocować, przytulić się, powiedzieć im, że ich kocham

– mogłam gadać bez limitu czasowego przez telefon z każdym, z kim miałam ochotę

– zaprowadzania dziecka do szkoły i odbierania go z niej

– nie miałam ograniczonej przestrzeni, jak tutaj, mogłam czasami pobyć ze swoimi myślami

– że nie zawsze dobrze użytkowałam czas, poświęcając go często na głupoty

– że święta bożonarodzeniowe spędzałam z rodziną swoją i rodziną mojego partnera

– że ma człowiek swoje kosmetyki, do których jest przyzwyczajony i ma do nich nieograniczony dostęp, tak jak do ubrań, w co chce, może się przebrać

– że uczestniczyłam w życiu dziecka od poczęcia aż dopóki nie trafiłam tutaj

– pomagania córce w odrabianiu lekcji, rozmawiania o problemach i rozwiązywania ich razem

realizacji swoi planów, marzeń i pragnień

– można jechać zagranicę i zwiedzać ciekawe miejsca

– spotykać się z ludźmi twarzą w twarz w każdej chwili i czasie, aby móc im wszystko powiedzieć, co ci leży na sercu

– mieć nieograniczony dostęp do lekarza, z którym można się umówić na konkretny termin i wiedzieć, że mnie przyjmie, wyda receptę i będę mogła kupić leki, z których skorzystam.

Vicky