Sto pytań do… Iwony i Wioli

Iwona i Wiola to dwie moje współosadzone. Pod każdym względem różne od siebie. Gdybym miała znaleźć cokolwiek, co je łączy – obstawiam – nie byłabym w stanie. Jedna jest jak dzień, druga jak noc. Dlatego postanowiłam zadać im te same pytania i zobaczyć, jakie będą odpowiedzi .

Co wzbudza we mnie obsesyjny lęk?

Iwona: Policja.

Wiola: Że będę świadkiem śmierci własnego syna.

Kiedy kłamię?

Iwona: Staram się nie kłamać.

Wiola: Dla dobra bliskich.

Jakie jest najmniej lubiane przez Ciebie słowo?

Iwona: “Nie wiem”.

Wiola: “Nie da rady”.

Błędy, które najczęściej wybaczam?

Iwona: Nie wybaczam błędów i nie mam zamiaru wybaczać.

Wiola: Błędy życia codziennego.

Jakie jest Twoje ulubione słowo?

Iwona: Miłość.

Wiola: Miłość.

Co Cię przygasza, hamuje?

Iwona: Jak mam zły humor, to mam zły, a jak dobry, to dobry.

Wiola

Iwona: Zdrady.: Rzeczy, na które nie mam wpływu.

Kim lub czym chciałabym być, gdybym nie była tym, kim jestem?

Iwona: Zawsze chciałam być wolontariuszką, ale mi się nie udało.

Wiola: Piłkarzem.

Czego nie cierpię ponad wszystko?

Wiola: Pewnego człowieka.

Co byłoby dla mnie największym nieszczęściem?

Iwona: Wplątać się w coś i wrócić do więzienia.

Wiola: Gdyby coś złego stało się z moimi bliskimi.

Główna cecha mojego charakteru?

Iwona: Gospodarność.

Wiola: Upartość.

Ulubieni bohaterowie literaccy?

Iwona: Duchy.

Wiola: Robinson Crusoe, Justynka z “Nad Niemnem”.

Obecny stan mojego umysłu?

Iwona: Ani radosny, ani smutny.

Wiola: Przygaszony.

 

100 pytań do… część II

Co wzbudza we mnie obsesyjny lęk?

Pająki. Może nie jest to choroba pod nazwą arachnofobia, ale w ogóle nie znoszę robactwa, a pająków przede wszystkim. Krzyczę tak, że padają na zawał. Lepiej one niż ja .

Kiedy kłamię?

Wtedy, gdy czuję, że muszę chronić swoich bliskich i kiedy moje kłamstwo może ich uchronić przed niebezpieczeństwem.

Jakie jest najmniej lubiane przez Ciebie słowo?

Moja współosadzona za najmniej lubiany zwrot uważa: “nie wiem”. A ja właśnie nie wiem, jakie słowo lubię najmniej. W sumie to chyba nie ma takiego. Mówię dużo, stosunkowo szybko i używam słów, które w danej chwili są mi potrzebne do wyrażenia myśli lub określenia emocji. Każde jest wtedy dobre.

Błędy, które najczęściej wybaczam?

Wybaczam ludziom zawsze każde świństwo, które mi zrobią pierwszy raz. Nigdy nie wybaczam kolejnego. Nie stosuję w życiu zasady “do trzech razy sztuka”, ponieważ uważam ją za zasadę dla idiotów. Jeżeli coś zrobimy nie tak, jak należy raz, to uważam, że może się zdarzyć. Ale gdy okazuje się, że ktoś nie analizuje swoich błędów i je mnoży, to nie chcę mieć z kimś takim do czynienia.

Jakie jest Twoje ulubione słowo?

Lubię wszystkie, których używam i które poznaję.

Co cię przygasza, hamuje?

Niewiele jest takich rzeczy, ale z grubsza – samopoczucie moich bliskich. Kiedy jest im źle lub coś im się nie układa, to ma to wpływ na mnie. Będąc tu nie mogę zadziałać na tyle, aby im pomóc, a nie zawsze wysłuchanie czy wsparcie słowem są wystarczające.

Kim lub czym chciałabym być, gdybym nie była tym, kim jestem?

Bogiem. Mogłabym zmieniać wszystko, jakbym chciała. Pewnie skończyłabym gorzej niż Jim Carrey w filmie pt. “Bruce Wszechmogący”, ale spróbować bym chciała .

Czego nie cierpię ponad wszystko?

Więzienia, bo za tym idzie wiele innych kwestii. A samego miejsca z dnia na dzień nie cierpię coraz bardziej.

Co byłoby dla mnie największym nieszczęściem?

Śmierć bliskich, bo na to nie mam wpływu i o ile nie stanę się Bogiem ;), mieć nie będę. Ale tak na serio, to właśnie tych, których kocham traktuję jako największe nieszczęście.

Główna cecha mojego charakteru?

Oj, trudno się zdecydować, którą z cech uznać za główną. Ciekawość obstawiam, bo ona mnie nakręca i dzięki niej mam sporo innych cech.

Ulubieni bohaterowie literaccy?

No i całe szczęście, że tu jest liczba mnoga ;). Forrest Gump, Mikael Karvajalka, Tarabas, Ender, nawet Vaganbunda, Harry Potter również, Markiza Angelika, Oliver Twist, muszkieterowie, Ben Hur; nie będę wymieniała wszystkich postaci, ponieważ to niemożliwe. W każdej książce, którą przeczytałam, znalazłam kogoś, kogo uwielbiam, a nie sposób wypisać wszystkich.

Obecny stan mojego umysłu?

Mój umysł jest napięty jak sznurek od stringów na grubym tyłku ;), ale jest to napięcie powodowane samymi pozytywnymi myślami o pozytywnych wydarzeniach od miesiąca czerwca. Po prostu tak dużo się dzieje w moim prywatnym życiu, że niemal codziennie słyszę lub dowiaduję się o czymś nowym i stąd to coś, co określiłabym jako napięcie. W parze z nim idzie oczekiwanie na te nowe wiadomości i to bez względu na to, czy dotyczą kwestii dużych, czy małych. Mojej głowie już dawno nie było tak przyjemnie, a mój mózg cieszy się bezustannie od kilku miesięcy. Chciałabym, żeby tak zostało jak najdłużej.

To moje odpowiedzi, jeżeli ktoś zechce na te same pytania udzielić własnych, to będzie mi przyjemnie.

Pozdrawiam

Małgosia