Tag: więzień

PODRÓŻE – WRÓCIŁAM

by biuro

3-DSC_0630

Wróciłam z B-Stoku do W-wy i choć nie wiem, czy na dłużej, czy na chwilę, to jestem tu i teraz. W sumie to trochę stęskniłam się za stolicą, za ludźmi, których zawsze dobrze wspominam i o których mam dobre zdanie. Muszę przyznać, że tutaj, na Grochowie, czas niemalże stoi w miejscu, prawie wszystkim. Osadzone siedzą tam, gdzie siedziały (chodzi mi o cele), oddziałowe wciąż te same, tylko kalifaktorki się zmieniły. Zmienił się też porządek wewnętrzny, z korzyścią dla osadzonych, choć zdania w tym temacie są podzielne – życie.

Właściwie to nie o tym chciałam napisać, chcę podzielić się z Wami tym, co widziałam i przeżyłam będąc w B-Stoku. Nie wiem, czy każdy to wie, pewnie nie – bo większość z Was (i dzięki Bogu) nie była w A.Ś. w B-Stoku.

Otóż kobiety siedzą naprzeciwko mężczyzn, widok przedni – szczególnie letnią porą i wieczorem. Można porównać to, co widziały moje oczy do godów, kiedy marcową porą kot próbuje zdobyć kotkę. Okna zdjęte z zawiasów, jest tylko krata – u mężczyzn podwójna, u kobiet pojedyncza – widać wszystko, jak na dłoni, a kiedy przychodzi wieczór, to już w ogóle bajka, wyobraźnia pracuje na pełnych obrotach.

Każdy „samiec” próbuje zdobyć, poderwać upatrzoną dziewczynę. Początkowo przygląda się wybrance, ocenia kształty, nerwowo podpala papierosa i chce zwrócić na siebie uwagę i tutaj, w panice, że ktoś z okna obok mu ją odbije, robi przeróżne, dziwne, często komiczne rzeczy.

Stoi na łóżku, pręży się i wygina, często w samych bokserkach. Są tacy, co myją zęby w oknie, wycierają się ręcznikiem po zażytej wcześniej kąpieli, wydając przy tym nieartykułowane odgłosy, niczym dżungla albo planeta małp.

Śmieszne to i smutne – śmieszne, bo ci biedni desperaci są w stanie zrobić ze sobą wszystko, aby zwrócić na siebie uwagę i pokonać rywala z okna obok, a smutne, bo nawet nie wiedzą, jaką czasem wybrankę sobie upatrzyli.

Żałuję tylko jednego – że nie mogłam i nie miałam możliwości nakręcić filmiku z tak „przecudnych” wieczorów, biłby rekord oglądalności.

Pozdrawiam

ANETA B

Tatuaże

by biuro

1-DSC_0381Jeszcze do niedawna tatuaże kojarzyły mi się przede wszystkim z więźniami. Nawet jeśli od czasu do czasu zobaczyło się u kogoś wzorek na ciele, to z góry było zakładane, że osobnik ten „wyszedł z pierdla” ;), bo porządni obywatele nie ozdabiali się w taki sposób. Teraz tatuowanie się jest: 1) modne, 2) na czasie, 3) fajne, 4) oryginalne i 5) w ogóle niesamowite. Natomiast tatuowanie jako takie stało się sztuką, a ciało powierzchnią wystawową – tak się zaczęło mówić.

Z pewnością przestało się kojarzyć „dziary” z więzieniem i teraz od szarego Kowalskiego aż po celebrytów ze świecznika „szołbiznesu” pokolorowany może być każdy i to bez ryzyka, że będzie wytykany paluchami…. Zakładając, że jego tatuaż będzie naprawdę dziełem sztuki, a nie burakiem typu miał być delfinek, a wyszedł płetwal albo orka, albo ostatecznie pofalowany diabełek – bo wtedy i tak ktoś to wytknie czymkolwiek ;).

Małgosia

Marsjanka

by biuro

3-DSC_0149

Pewnego słonecznego poranka Marsjanka, której się nudziło, postanowiła przejść się do cudownego parku, gdzie zazwyczaj spotykała się z brygadą z Marsa. Oni zawsze wiedzieli, jak poprawić jej humor, szczególnie gdy mieli sok procentowy, mąki do nocha no i nie mogło zabraknąć zielonych skrętów z dżamajki. A że Marsjanka nigdy nie miała umiaru z mąką i sokiem, to odbiła jej palma i nieźle narozrabiała. Bardzo tego żałując, musiała ponieść konsekwencje.

Stanęła przed sądem czarnoksiężnika, który dał jej ostrzeżenie i zamontował jej na nodze bransoletkę z dżipiesem. Marsjance szybko znudziła się nowa biżuteria. Postanowiła ją ściągnąć i wrzucić do głębokiego morza. Teraz musiała spakować Mandżur i wyemigrować na inną planetę, bo poszukiwały jej niebieskie stwory z planety pluton. Ukrywała się w domku na drzewie, lecz długo to nie trwało. Przyleciało UFO z niebieskimi stoworami i zabrali Marsjankę do sądu czarnoksiężnika, a ten za karę wsadził ją do klatki z innymi Marsjankami. Na początku było jej ciężko, lecz szybko się odnalazła, stwierdziła, że musi stanąć na równe nogi i uwierzyć w siebie.

Za 4 miesiące ma odlot do swojego domku na planecie Olsztyn, gdzie czekają na nią jej małe Marsjanki z babcią Marsjanną. Marsjanka nie może się już doczekać spotkania po tylu miesiącach rozłąki. Wie jedno, że będzie się starała już nie spotkać z czarnoksiężnikiem.

A małe Marsjanki staną się dla niej najważniejsze i razem zbudują nowy wspaniały dom na planecie Olsztyn.

Majka Marsjanka

Miłość

by biuro

1-P1100898

Wyrośliśmy w przekonaniu, że nasze dobre samopoczucie zależy od tego, czy inni nas kochają. Jednakże ten przekręcony sposób myślenia przysporzy nam wiele zmartwień.

Tak naprawdę nasze samopoczucie jest wynikiem tego, ile miłości daliśmy innym. Nie polega to na tym, ile mamy, ale na tym, ile dajemy.

„Miłość jest cierpliwa, miłość jest dobrotliwa, nie zazdrości, miłość nie jest chełpliwa, nie nadyma się. Nie postępuje nieprzystojnie, nie szuka swego, nie unosi się, nie myśli nic złego… Miłość nigdy nie ustaje”.

1 List do Koryntian 13

Joshua 27 lat