Lato! Idziemy pod prysznic…

 

 

Właścicielem i wydawcą bloga eWKratke jest Fundacja Dom Kultury.

 


 

 

Przede wszystkim zacznijmy od tego, że obecnie tu, gdzie jesteśmy – np. pod celą 5 osób, kibelek i umywalka – niestety jest to rzecz nierealna, żeby ktokolwiek z nas w dni upalne, gdzie temperatura przekracza 30 stopni Celsjusza, w oknach blindy (zatem bardzo ograniczony dostęp powietrza), więc siedzimy pod celą i łapiemy oddech jak ryby w wodzie. Jest bardzo gorąco i duszno.

Barbarka

 ♦

 

Prysznic mamy tylko dwa razy w tygodniu, środa i niedziela. Człowiek się cieszy, jak są te dwa dni, ale nie zawsze to jest fajny prysznic – bo słabe ciśnienie. Gdyby większy był kącik sanitarny w celi, to wchodziłabym w miskę i oblewała się z drugiej, robiłabym „Titanica” i już. A tak to: w gorące dni miska zimnej wody i stopy do niej – super sposób na ochłodzenie. Ja noszę morką bandankę jako opaskę na głowie. I robię mini „Titanica” – spłukuję się gąbką z wodą.

 Pełnoletnia

 ♦

 

Upał i skwar lejący się z nieba. A do środy, czyli prysznica, jeszcze dwa dni. No, trzeba radzić sobie sposobem. Chłodna woda z butelki daje lekkie ochłodzenie, choć to marny substytut łaźni. Pomimo iż mam zaledwie 156 cm wzrostu, umywalka pod celą wzbrania się przed możliwością zanurzenia mnie całej w sobie, tak więc na raty: twarz, ręka, pacha, pierś. A nogi w miskę? Błeee… Pozostaje nadzieja, dotrwanie do wspomnianej środy. Oczywiście, o ile na łaźni woda będzie lecieć, a nie kapać.

 Pik

REGULAMIN – W ODPOWIEDZI NA MICHAŁ Z URSUSA, 17.07.2016 o 23:38

1-DSC_0239

Pytasz o codzienne życie w celi?! Opiszę Ci jeden dzień u mnie na celi. Podejrzewam, że na każdej celi (prócz rana – 7:00 i wieczora – 19:00) jest inaczej.

6:15 – Pobudka. Nas budzi telewizor (sam się włącza). Pani T od razu idzie na ranne posiedzenie do kąta (to WC – ma drzwi), jak otwieram oczy to już Pani I myje zęby, Pani E robi fajki i kawę, Pani M nadal śpi i zrywa się dopiero, jak otwiera się cela.

7:00 – Apel. Przy nim jest oddziałowa, która była na noc (kończy pracę). Oddziałowy, który sprawdza, czy stan osadzonych się zgadza, czasami to robi dowódca lub oddziałowa oraz oddziałowa, która przyszła na zmianę dzienną. Wchodzi, stuka młotkiem drewnianym, sprawdzając, czy nie są nadcięte kraty. ‘’Dzień dobry, dzień dobry’’ i powrót do łóżek.

7:30 – 8:00 – Podjeżdżają dziewczyny, które są korytarzowymi i podają nam porcję (śniadanie) przy tym mówiąc :
– „Ile chleba ?”
– „2”
– „Dzięki”.
– „Smacznego”.
– „Na spacer?”
– „Tak”.
– „Zaczyna się o 8:00, bądźcie gotowe”.

Cela się zamyka. Siadamy, dopijamy kawę, myjemy się.

8:00 – Spacer. Przez godzinę ktoś siedzi, ktoś chodzi dookoła siebie.

9:00 – Powrót ze spaceru, stoimy pod klapą (i tak jak przy każdym wyjściu z celi i powrocie do niej), bierzemy ręce na ścianę i szeroko nogi, najpierw sprawdzają tzw. pikaczem, a później rękoma od góry do dołu. Wchodzimy do celi i kto nie zdążył przed spacerem, myje się po nim.

9:00 do 13:00 – Czas wolny, różnie bywa, najczęściej czytamy książki przy muzyce, ktoś śpi, inny rysuje bądź pisze listy i w tym czasie idziemy również do telefonu (10 min).

13:00 – 14:00 – Obiad. Czasami oddziałowa rozdaje nam listy, otwieramy je przy niej by miała pewność, że nie ma w nich nielegalnych rzeczy, np. pieniądze, narkotyki, nagie zdjęcia.

14:00 – 15:00 – Odpoczynek po obiedzie.

15:00 -17:00 – Pranie. Nalewamy do misek wody (15l), wsypujemy proszek lub skrobiemy mydło, jeżeli proszku zabraknie i ręcznie jak za dawnych czasów, tylko tutaj brakuje tarki 🙂. Płukanie, wykręcanie i wieszanie. Mokre rzeczy najczęściej wieszamy na sznurku zamontowanym na kracie okna bądź pomiędzy łóżkami. Jak jest ciepło do rana wyschnie. W zimę jest gorzej bo jeden kaloryfer i trzeba się dzielić, ale kłótni o to nie ma.

17:05 – Kolacja.

18:00 – Włączamy ESKA.TV i zaczyna się Gorąca 20.

18:30 – Myjemy się, nalewamy wodę do misek i do kąta. Nie jest źle, jeżeli ktoś nie widzi problemu, tak jak ja. Najpierw myje się cały, później nabierając wodę do butelki oblewa się od góry nie patrząc na to, że woda wylatuje pod cele. Wtedy mówią do mnie – Shauer, wypływasz pod celę! (hahah). Po prysznicu ręcznym kolejne pranie, tym razem bielizny.

19:00 – Apel. Ten sam scenariusz co przy porannym apelu, tylko przy tym „Dobranoc”.

19:05 – Oglądamy nadal Gorącą 20 w oczekiwaniu na jakiś fajny kawałek. Jeżeli taki leci, zaczynam gwizdać do Izuś, by słuchała razem ze mną.

20:00 – Szukamy jakiegoś filmu, chyba że jest jakiś, który widziałyśmy w reklamie, to go oglądamy.

22:00 – Gaśnie światło i zaczyna się cisza nocna, włączam muzykę, palę ostatniego papierosa, robimy herbatkę na rano, zakrywam telewizor ręcznikiem. Wszyscy kładziemy się do „łóżka” i każda odpływa w swoją krainę marzeń.

23:00 – Robi się cisza: słychać pociągi, samochody, ujadanie psów i zasypiam.

Tak wygląda dzień u mnie w celi.
A co do pytania o wygodnym „łóżku”: są trzy duże materace. Jeżeli chodzi o mnie, lubię spać na twardym, więc mi to nie przeszkadza, ale większość osadzonych narzeka. Czasem materac nie jest dopasowany do metalowej konstrukcji „łóżka” i robią się szpary.

Mam nadzieję, że choć troszeczkę dowiedziałeś się co i jak na celi. Przy tym musisz też niestety użyć wyobraźni. Dziękujemy za wpis i kilka słów. Jeżeli interesuje Cię życie w kryminale, pozwolę sobie na to, by zachęcić Cię do posłuchania kilku piosenek, jeżeli nie zniechęci Cię to, że są w niej wulgaryzmy. Proponuję: Chada – Od apelu do apelu, Kali – Tu gdzie żyjemy i moją piosenkę, którą znajdziesz na youtube.pl z koncertu wraz z moimi przyjaciółkami : Audiostacja Falenica- Deszcz. Jeszcze raz dzięki i pozdrawiam serdecznie.

-Batory-

Inne życie Smerfetki

2-DSC_1020

Dość długo mnie nie było, ale nastąpiły zmiany, jak dla mnie wystarczająco duże, o których zamierzam Wam napisać. Jestem już bliżej domciu, niż mogłoby się to wydawać. Nie chodzi o pomniejszenie mojego wyroku, ale o danie mi możliwości szybszego wyjścia.

Siedziałam trzy lata i siedem miesięcy pod total kluczem, na tak zwanym „zamku”, gdzie jest dużo ograniczeń. A teraz została mi otwarta podgrupa P2…..

Cieszę się niezmiernie, długo na to czekałam tak naprawdę. Mój pobyt w więzieniu różni się teraz tym, że zmieniłam oddział na półotwarty, a różnice są duże. Pierwsza rzecz, jak mnie zaskoczyła: prysznic na celi, to duży „rarytas” jak na odbywanie kary, cele otwarte od godzin rannych do 18.30, możliwość dzwonienia dużo częściej niż na poprzednim oddziale, co jest dużym plusem dla matki, nowi ludzie, ale i starych znajomych się napotka, więc atmosfera jest przyjazna.

Jestem osobą, która lubi mieć pracę i jakiekolwiek zajęcia, więc tutaj już pracuję jak na poprzednim oddziale – jestem osobą wydającą posiłki i chwilowo pracowałam na sprzątaniu.

Staram się, dzięki wychowawcy k.o oczywiście, aby wdrożyć zajęcia z bloga dla dziewczyn i wprowadzić inne, aby urozmaicić dużo wolnego czasu pożytecznie.

Ogólnie jestem zadowolona, choć zdarzają się momenty, kiedy zatęsknię za znajomymi z zamka. Mimo wszystko człowiek się zżyje z biegiem czasu.

Bardzo bym chciała przebywać w więzieniu w Krakowie, ze względu na bliskich i staram się o „transport”. Ale wszystko musi przyjść z czasem. Wierzę, że będzie to w nieodległym czasie, bo tęsknota jest ogromna, zabija pozytywne myślenie.

Pozdrawiam wszystkich,

Smerfetka