Kiczowata twórczość, kiczowate gadżety, kiczowaty ubiór, kiczowaty wygląd ludzi. Jest cała masa różnego rodzaju kiczu, który nas otacza i na którym ludzie zarabiają całkiem niezłe pieniądze. Jest to temat dyskusyjny i sama zastanawiam się nad tym czy mi się podoba kicz. Ogólnie lubię elegancję i prostotę, ale na przykład podobają mi się niektóre kiczowate gadżety, na przykład kartki świąteczne czy breloczki. Jeśli chodzi o ubiór, makijaż czy fryzurę, to nie potrafiłabym się zdobyć na taką ekstrawagancję. Również nie podobają mi się kiczowate obrazy przepełnione kolorami, więc ja kiczowi mówię stanowczo NIE. Wiem, że istnieją jednak różne gusta, a o gustach się nie dyskutuje. Szanuję wybór innych ludzi w tym temacie, ale mi osobiście kicz się nie podoba. Szczególnie jeśli chodzi o urządzenie mieszkania. U mnie Wszystko musi być nowoczesne i minimalistyczne. Bardzo lubię też różnego rodzaju dodatki, na przykład świece zapachowe, ozdobne lampki, doniczki i inne akcesoria, które nadają klimatu i ocieplają całe wnętrze. Wszystko jednak jest utrzymywane w jednej kolorystyce i absolutnie nie jest kiczowate. Co do ubierania się, to również nie lubię przesadzać z kolorystyką i wzorzystymi tkaninami. Najlepiej czuję się w czerni, bieli, szarościach, pastelach i niebieskim. Także dla mnie kicz jest po prostu do kitu. Są ludzie, którzy go uwielbiają, na co dzień otaczają się nim na wszelki sposób. Dzięki niemu świat jest bardziej kolorowy i zwariowany, więc uważam, że kicz w naszym świecie jest potrzebny. Ma rację bytu. 

Pozdrawiam, Mańka.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury –państwowego funduszu celowego.

Wesprzyj działania w więzieniach Fundacji Dom Kultury wpłacając 25 zł online: https://platnosci.ngo.pl/c/1991/ lub przelewem na konto Fundacji: 28 1600 1462 1821 2325 1000 0001.




Termin„kicz” wywodzi się od niemieckiego „kitschen”, co oznacza „zgarniać błoto”. Jakże trafne! Kicz zalewa nas coraz większymi falami, zatapiając wszelkie przejawy tzw. kultury wyższej. Oczywiście kicz nie zrodził się w naszych czasach; istniał zawsze i ma długą i bogatą historię, lecz nigdy nie był tak wszechobecny, ograniczał się do pewnych warstw społecznych i zasadniczo nie definiował oblicza cywilizacji. Dało się przed nim uciec, odgrodzić się od niego, nie zauważać go, nawet nie wiedzieć o jego istnieniu.

Obecna demokratyzacja i globalizacja życia wyniosła kicz na wyżyny, a media rozpowszechniają go niczym wysoce zakaźny patogen. Tu, za kratami, kicz infekuje i gnębi w stopniu wręcz trudnym do strawienia. Większość więźniów przejawia rodzaj alergii na cokolwiek poza kiczem. Muzyka w więzieniu? Disco polo. Moda? „Markowy” szyk z bazaru. Programy telewizyjne? „Hotel Paradise” i „Królowe życia”. Książka? „Pięćdziesiąt twarzy Greya”.

Cóż, na zewnątrz chyba nie jest dużo lepiej. Osobiście nie cierpię kiczu i czuję się w tym mocno odosobniona. Niby wiem, że gdzieś ludzie jeszcze słuchają Bethovena, czytają klasyków, chodzą do opery czy oglądają sztuki Szekspira, nie ubierają się w stylu cyrkowym i ogólnie przejawiają dobry smak, tylko gdzie oni są? Czasem można dostrzec jakąś osamotnioną jednostkę, dzielni eopierającą się nawale kiczu, jednak robiącą niepokojące wrażenie będącej w defensywie, niemal osaczonej. Niestety, powszechna, łatwa w odbiorze, błyszcząca od świecidełek tandeta to potęga naszych czasów. Niektórzy przynajmniej otwarcie przyznają, że lubią kicz; gorzej jest z tymi, którzy uważają go za kulturę, natomiast kulturę określają niecenzuralnym słowem oznaczającym fekalia. Wszelkie rekordy kiczu biją święta Bożego Narodzenia, a zaraz za nimi Wielkanoc. Szturm Mikołajów, reniferów, zajączków i kurczaków ogłupia doszczętnie, aż w końcu nie wiemy już, co właściwie świętujemy, i nie mamy pojęcia, co straciliśmy.

Kicz sprzyja bezmyślnej zabawie, a hasłem naszej epoki zdaje się być „Zabawić się na śmierć”. Stąd zapewne niesłabnąca popularność wszystkiego, co płytkie i nie wymagające wysiłku. A że brzydkie? No, to rzecz gustu.

Czy z inwazją kiczu da się coś jeszcze zrobić? Obawiam się, że będzie ciężko. Mogę tylko zaapelować: „Antykiczowcy wszystkichkrajów, łączcie się!”.

Zośka

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury –państwowego funduszu celowego.

Wesprzyj działania w więzieniach Fundacji Dom Kultury wpłacając 25 zł online: https://platnosci.ngo.pl/c/1991/ lub przelewem na konto Fundacji: 28 1600 1462 1821 2325 1000 0001.